دلنوشته های من
اینجا مکانی در اعماق درون و جایگاه روح است . اکنون بر سطح دریا آرام میگیرید دریای عشق و نور درونتان جاری شده گسترش می یابد.....دلنوشته های من
اینجا مکانی در اعماق درون و جایگاه روح است . اکنون بر سطح دریا آرام میگیرید دریای عشق و نور درونتان جاری شده گسترش می یابد.....بدرود...
یه جایی توی قلبت هست ...
که روزی خونه من بود ...
به این زودی نگو دیره ...
به این زودی نگو بدرود ...
پاییز
پاییز
به خیابان می‌آید
با من قدم می‌زند
و من
قهوه را
تلخ‌‌تر می‌نوشم
پاییز به بستر من می‌آید
در یک عصر خرفت
و من احساس می‌کنم
پاییز
ابرها را به من نزدیک‌تر می‌کند...
روزهایم .... خاطراتم
خاطرات خیلی عجیب هستند
گاهی اوقات می خندیم به یاد روزهایی که گریه می کردیمو
گاهی گریه می کنیم به یاد روزهایی که می خندیدیم...
یک قهوه تلخ لطفا ...
آقا! برای من یک قهوه تلخ لطفا!
می‌دانید اتفاق شیرینی افتاده
من اما، در اضطرابِ رخدادِ یک اشتباه دوباره، دلشوره دارم
آقا! در این حوالی تردید بیداد می‌کند … تردید آقا
بر سر در کافه‌تان حک کنید:
به روزگاری که عشق به شکوهمندیِ لحظه واپسینِ یک شعبده بود.
هدایت و خیام
چون مردم ...
از هدایت بخوان ....
خیام را زمزمه کن ....
هنگامی که ....
گه گاه ....
به سراغم می آیی ....
با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر
فواره وار، سربه هوایی و سربه زیر
چون تلخی شراب، دل آزار و دلپذیر
ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار
من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسیر
پلک مرا برای تماشای خود ببند
ای ردپای گمشده باد در کویر
ای مرگ می رسی به من اما چقدر زود
ای عشق می رسم به تو اما چقدر دیر
مرداب زندگی همه را غرق می کند
ای عشق همّتی کن و دست مرا بگیر
چشم انتظار حادثه ای ناگهان مباش
با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر
فراموشی
یک ساعت که آفتاب بتابد
خاطره آن همه شب های بارانی از یاد می رود ُ
این است حکایت آدمها و
فراموشی ...................................
سلامی به دوستانم
نوشته های روی شن مهمان اولین موج دریا هستن اما حکایت های روی سنگ مهمان همیشگی تاریخ اند و دوستان خوب حک شدگان روی قلبند ماندگاری ابدی
